پروردگارا هر خانه ای که ساخته میشود ویران خواهد شد جز گنبد مینای تو
سرما, غم از دست دادن عزیزان و نزدیکان, غم از دست دادن خانه و کاشانه و زحمات گذشته و و و... شاید این کمترین غمهای یک زلزله زده باشد. بزرگتر از آن غم آینده است, آینده ای مبهم در پیش رو بدون دوستان ویا حتی پدر و مادر و خواهر و برادر و برای بعضی شروع از صفر.
چیزی که پر واضح است این که زندگی ادامه دارد و من و تو بعد از مدتی این حادثه را فراموش میکنیم مثل کاری که با زلزله ی رودبار و منجیل با 35000 کشته اش کردیم ولی آیا یک زلزله زده ی عزیز ازدست داده میتواند این حادثه را فراموش کند.
از منظری دیگر دیدن این حادثه و امثال آن نباید باعث شود که در حکمت خدا شک کنیم چراکه این واقعه با همه ی پیامدهایش , تلخ یا شیرین , باعث شد یک بار دیگر همه اختلافات را برای مدتی کنار بگذارند و در یک کار با هم وحدتی دوباره داشته باشند هرچند که تاریخ نشان داده بعد از مدتی عده ای, از نظر من بی دین و ایمان , از این سوژه برای منافع خود سوء استفاده خواهند کرد.
امیدوارم من و تو از آنان نباشیم.